Σαν Ρέμο

(San Remo). Πόλη (περ. 59635 κάτ.) της Ιταλίας στην επαρχία Ιμπέρια, το πιο πολυσύχναστο κέντρο χειμερινών διακοπών της Ριβιέρας. Απλώνεται στο κέντρο ενός κολπίσκου που τριγυρίζετε αμφιθεατρικά από λόφους με πυκνή βλάστηση και διακρίνεται σε δύο τμήματα: την παλιά πόλη (Πίνια) στο ύψωμα, χαρακτηριστικό οικισμό μεγάλης γραφικότητας, με στενούς και ελικοειδείς δρόμους και σπίτια ακατάστατα χτισμένα, ενωμένα μεταξύ τους με αψίδες και υπόγειους διαδρόμους. Από αυτή τη συνοικία ως τη θάλασσα και κατά μήκος των ακτών βρίσκεται η πόλη των ξενοδοχείων και των επαύλεων, πνιγμένη κυριολεκτικά στο πράσινο. Το Σ.Ρ. οφείλει τον πλούτο του στο ηπιότατο κλίμα του με τους ζεστούς χειμώνες και την άφθονη ηλιοφάνεια, που ευ νοούν την τουριστική κίνηση. Γνωστό είναι το Καζίνο της πόλης, όπου ανάμεσα στα άλλα οργανώνεται κάθε χρόνο φεστιβάλ τραγουδιού. Άλλη βασική οικονομική πηγή αποτελούν η καλλιέργεια και το εμπόριο των λουλουδιών και των διακοσμητικών φυτών. Από τα μνημεία του παρελθόντος σημαντικότερα είναι ο καθεδρικός ναός Σαν Σίρο (13ος αι.), το βαπτιστήριο (μεταβλήθηκε το 16o αι.) και τα ανάκτορα Μπόρεα ντ’ Όλμο (17ος αι.) και Ροβερίτσιο (1720). Ιστορία. Το Σ. Ρ. ιδρύθηκε ως οχυρωμένος οικισμός εναντίον των επιδρομών των Σαρακηνών και πήρε την ονομασία του από τον επίσκοπο της Γένοβας Ρόμολο. Γρήγορα οργανώθηκε σε ελεύθερη κοινότητα, αφού για αρκετό διάστημα είχε ανεχθεί την επισκοπική κυριαρχία, και το 1359 τα δικαιώματα της πόλης πέρασαν στη δημοκρατία της Γένοβας. Από τότε διατήρησε την αυτονομία της ως το 1754, οπότε η δημοκρατία κατάργησε το τοπικό κοινοβούλιο επιβάλλοντας στο Σ. Ρ. την ποινή της υποταγής. Το 1543 το κάτω τμήμα της πόλης λεηλατήθηκε από τον πειρατή Βαρβαρόσα και το 1745 έπαθε σοβαρές καταστροφές από το βομβαρδισμό αγγλικών αεροπλάνων.